ترکیب مدیریت ژاپنی و آمریکایی

منبع: سایت جامع مدیریت

مقایسه و ترکیب مدیریت ژاپنی و آمریکایی

مهدی یاراحمدی خراسانی

***

ویلیام اوچی در بررسی برخی از سازمان های (موفق) آمریکایی دید که این سازمان ها آگاهانه یا نا خودآگانه برخی از خصوصیات و ویژگی های سازمان های ژاپنی را بکار گرفته اند. وی این ترکیب را تلفیق کارآمد برای تئوری Z نام نهاد. . اگر شیوه ی مدیریت آمریکائی را تئوری A و شیوه ی مدیریت ژاپنی را تئوری J بنامیم و از طریق ویژگی هایی که دارند آن ها را تعدیل نمائیم تئوری Z حاصل می شود.

 

تئـــــوری Z ویـلیـــام  اوچـــی  ***روایت آمریکایی شیوه ی مدیریت ژاپنی*** ***تئوری حاصل از تعدیل ویژگی های مدیریت ژاپنی و آمریکائی***
ژاپنی (تئوری J)	آمریکایی (تئوری A)	عوامل مقایسه	ردیف
مادام العمر	کوتاه مدت	استخدام	۱
به کلیات	به تخصص های جزئی	گرایش	۲
کم	زیاد	جابجائی و انتقال	۳
جمعی	فردی	مسئولیت	۴
نادر،  غیر رسمی وحتمی	متعدد، رسمی  و مستقیم	ارزیابی ها	۵
بطنی و افقی	سریع و عملکردی	نوع ارتقاء	۶
توجه انسانی  به فرد	توجه ابزاری  به فرد	نوع نگاه به انسان	۷

 

برای مطالعه بیشتر:

یک نظریه مشهور در اوایل سال 1980 توسط ویلیام اوچی ارائه شد که شامل  بررسی او بر روی ویژگی های سازمان ها به عنوان مبنایی برای مقایسه متمرکز بود . اوچی یک سری ویژگیها و خصوصیات روشنی را برای سازمانهای ژاپنی عنوان می کند . استخدام دائمی ، ارزیابی و ارتقاء تدریجی ، مکانیزم های کنترلی ضمنی ، تصمیم گیری های جمعی ، مسئولیت جمعی و نگرانی و وابستگی کل نگر برای همه کارکنان . از سوی دیگر خصوصیات ذاتی سازمانهای آمریکایی شامل استخدام موقتی (کوتاه مدت) ، ارزیابی و ارتقاء سریع ، مکانیزم های کنترلی مستقیم و صریح ، تصمیم گیری های فردی ، مسئوایت فردی و تفکر جزء نگرانه برای کارکنان می باشد.

با درک این واقعیت ها ویلیام اوچی مکتب جدید مدیریتی را در آمریکا به نام تئوری Z ارائه داد. او اعتقاد دارد که برخی از خصوصیات سازمان های ژاپنی می تواند به طور موفقیت آمیز در سازمانهای آمریکایی نسخه برداری شود.

تئوری Z در واقع یک ترکیب است که در حقیقت حاوی و شامل بهترین مفاهیم هر دو مکتب است که اهم آن ها به شرح زیر می باشد:

 

-         تاکید بر مهارت های بین فردی و نیاز برای تعاملات گروهی

-         تاکید بر تصمیم گیری جمعی اما مسئولیت های فردی

-         تاکید بر روابط غیر رسمی و دموکراتیک برپایه اعتماد

-         نگریستن به افراد به عنوان یک کل و نه به عنوان عوامل تولید

-        با اینکه برنامه ریزی بسیار مورد توجه است اما شاخص های کمی به طور کلی مورد توجه قرار نمی گیرند.